W dniu 20 kwietnia 2016 r. prof. dr hab. Kazimierz Karolczak został wybrany rektorem elektem Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie na kadencję 1 września 2016 r. – 31 sierpnia 2020 r.
Prof. Kazimierz Karolczak, Wielkopolanin z urodzenia (27 lutego 1954 r.), Krakowianin z wyboru. Studia historyczne w WSP w Krakowie (1973-1977) zakończył obroną pracy magisterskiej przygotowanej na seminarium prof. Adama Przybosia. Bezpośrednio po studiach zatrudniony został w Instytucie Historii WSP w Krakowie, ale naukowo związał się z Instytutem Historii PAN w Warszawie, gdzie przygotował pod kierunkiem prof. Ryszarda Kołodziejczyka rozprawę doktorską (Właściciele domów w Krakowie 1890-1914 w świetle akt hipoteczno-notarialnych), obronioną w 1986 r. na Wydziale Humanistycznym WSP w Krakowie. Habilitował się w 2001 r. na podstawie książki Dzieduszyccy. Dzieje rodu. Linia poturzycko-zarzecka, na Wydziale Humanistycznym Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Od 2002 r. zatrudniony na stanowisku profesora AP (UP) w Katedrze Historii XIX Wieku, którą sam kieruje od 2009 r. Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 2014 r.Badania naukowe koncentruje na strukturach społecznych XIX stulecia, szczególnie mieszczaństwa i ziemiaństwa, a publikowane wyniki ustaleń naukowych w tym względzie obejmują studia nad dziejami Krakowa i Lwowa, parlamentaryzmu i ziemiaństwa galicyjskiego, arystokracji, regionalistyki i biografistyki. Jest autorem, współautorem i redaktorem kilkunastu książek, oraz około 150 artykułów naukowych, popularnonaukowych i recenzji. Ważne miejsce w jego dorobku zajmują też syntezy popularnonaukowe (współautorstwo Wielkiej Historii Polski, t. V-VII, Kraków 1998-1999) oraz reportaże. W 1992 r. zainicjował i do 2016 r. zorganizował we współpracy z Uniwersytetem Lwowskim (w Krakowie i Lwowie) 12 międzynarodowych konferencji naukowych "Lwów. Miasto, społeczeństwo, kultura", wyniki których opublikowano w 10 tomach studiów. Opiekuje się młodymi historykami ukraińskimi odbywającymi staże naukowe w Krakowie, prowadzi badania archiwalne na terenie Ukrainy, wygłosił ponad 80 referatów na ogólnopolskich i międzynarodowych konferencjach naukowych. Wypromował 8 doktorów. W Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie przewodniczył w latach 1992-1995 organizacji ZNP, w latach 2005-2012 był dziekanem Wydziału Humanistycznego, w 2012 r. został wybrany na prorektora ds. Nauki i Współpracy Międzynarodowej. Członek Komitetu Nauk Historycznych PAN (2007-2015), PTH, Komisji PAU do Oceny Podręczników Szkolnych, członek Rady Naukowej Rocznika Historii Prasy Polskiej, organu Komisji Prasoznawczej Oddziału PAN w Krakowie. Współpracuje z TV Historia przy realizacji programów historycznych, jako konsultant merytoryczny uczestniczy w przygotowywaniu historycznych filmów dokumentalnych, bierze udział w publicznych debatach popularyzujących badania historyczne.Przygotował pod względem merytorycznym projekt koncepcji Muzeum Dzieduszyckich w Zarzeczu (otwarte w 2008 r.), tworzonego jako placówka o charakterze edukacyjnym i miejsce międzynarodowych spotkań młodzieży polskiej i ukraińskiej. W 2015 r. powołany do Rady Muzealnej Muzeum Kamienica Orsettich w Jarosławiu. Laureat nagrody im. Adama Heymowskiego, przyznawanej przez Polskie Towarzystwo Heraldyczne za najlepszą polską pracę w dziedzinie heraldyki i genealogii (2002).
Prof. Kazimierz Karolczak, Wielkopolanin z urodzenia (27 lutego 1954 r.), Krakowianin z wyboru. Studia historyczne w WSP w Krakowie (1973-1977) zakończył obroną pracy magisterskiej przygotowanej na seminarium prof. Adama Przybosia. Bezpośrednio po studiach zatrudniony został w Instytucie Historii WSP w Krakowie, ale naukowo związał się z Instytutem Historii PAN w Warszawie, gdzie przygotował pod kierunkiem prof. Ryszarda Kołodziejczyka rozprawę doktorską (Właściciele domów w Krakowie 1890-1914 w świetle akt hipoteczno-notarialnych), obronioną w 1986 r. na Wydziale Humanistycznym WSP w Krakowie. Habilitował się w 2001 r. na podstawie książki Dzieduszyccy. Dzieje rodu. Linia poturzycko-zarzecka, na Wydziale Humanistycznym Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Od 2002 r. zatrudniony na stanowisku profesora AP (UP) w Katedrze Historii XIX Wieku, którą sam kieruje od 2009 r. Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 2014 r.Badania naukowe koncentruje na strukturach społecznych XIX stulecia, szczególnie mieszczaństwa i ziemiaństwa, a publikowane wyniki ustaleń naukowych w tym względzie obejmują studia nad dziejami Krakowa i Lwowa, parlamentaryzmu i ziemiaństwa galicyjskiego, arystokracji, regionalistyki i biografistyki. Jest autorem, współautorem i redaktorem kilkunastu książek, oraz około 150 artykułów naukowych, popularnonaukowych i recenzji. Ważne miejsce w jego dorobku zajmują też syntezy popularnonaukowe (współautorstwo Wielkiej Historii Polski, t. V-VII, Kraków 1998-1999) oraz reportaże. W 1992 r. zainicjował i do 2016 r. zorganizował we współpracy z Uniwersytetem Lwowskim (w Krakowie i Lwowie) 12 międzynarodowych konferencji naukowych "Lwów. Miasto, społeczeństwo, kultura", wyniki których opublikowano w 10 tomach studiów. Opiekuje się młodymi historykami ukraińskimi odbywającymi staże naukowe w Krakowie, prowadzi badania archiwalne na terenie Ukrainy, wygłosił ponad 80 referatów na ogólnopolskich i międzynarodowych konferencjach naukowych. Wypromował 8 doktorów. W Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie przewodniczył w latach 1992-1995 organizacji ZNP, w latach 2005-2012 był dziekanem Wydziału Humanistycznego, w 2012 r. został wybrany na prorektora ds. Nauki i Współpracy Międzynarodowej. Członek Komitetu Nauk Historycznych PAN (2007-2015), PTH, Komisji PAU do Oceny Podręczników Szkolnych, członek Rady Naukowej Rocznika Historii Prasy Polskiej, organu Komisji Prasoznawczej Oddziału PAN w Krakowie. Współpracuje z TV Historia przy realizacji programów historycznych, jako konsultant merytoryczny uczestniczy w przygotowywaniu historycznych filmów dokumentalnych, bierze udział w publicznych debatach popularyzujących badania historyczne.Przygotował pod względem merytorycznym projekt koncepcji Muzeum Dzieduszyckich w Zarzeczu (otwarte w 2008 r.), tworzonego jako placówka o charakterze edukacyjnym i miejsce międzynarodowych spotkań młodzieży polskiej i ukraińskiej. W 2015 r. powołany do Rady Muzealnej Muzeum Kamienica Orsettich w Jarosławiu. Laureat nagrody im. Adama Heymowskiego, przyznawanej przez Polskie Towarzystwo Heraldyczne za najlepszą polską pracę w dziedzinie heraldyki i genealogii (2002).
