STUDIUJĘ POŁOŻNICTWO - Nauczyciele są z reguły kompetentni, przekazując zarówno wiedzę teoretyczną, jak i praktyczną. Zajęć jest sporo, co wymaga dużego nakładu pracy. Atmosfera wśród studentów jest przyjazna, a wykładowcy okazują się być bardzo wspierający. Praktyki ukazują, że praca w tym zawodzie może być stresująca, ale jednocześnie kierunek jest fascynujący i wart polecenia, mimo wyzwań.

Dietetyka na początku to w większości powtórki z licealnego “biol-chema” - sporo anatomii i przedmiotów takich ogólnych z zakresu medycyny. Jeśli ktoś w miarę ogarniał materiał ze szkoły średniej, to będzie miał więcej czasu wolnego i będzie mógł podzielić studia, np. z pracą dorywczą kilka razy w tygodniu. Tak czy siak sporo zależy od prowadzących i ich stanu wiedzy, bo niestety wiele wykładowców nie odświeżało wiedzy już kilka dobrych lat. Dla mnie Poznań to bardzo prostudenckie miasto - dużo klubów, kafejek, bibliotek, wydarzeń kulturalnych. Każdy tu znajdzie coś dla siebie.

Nauki na dietetyce trochę jest, choć na pierwszym roku samej dietetyki jest mało. Niemniej jednak jest możliwość podzielenia nauki z pracą czy praktykami. Ponadto jest bardzo dużo kół naukowych. Sam poziom zajęć jest bardzo zależny od przedmiotu i wykładowcy. Jest kilkoro prowadzących, którym faktycznie zależy na nauczaniu studentów, ale zdarzają się tacy, co prowadzą zajęcia "na odwal". Co do mieszkania - ceny akademika są zróżnicowane i wahają się od 350-650 zł. Plus jest taki, że jest to akademik medyczny i panuje w większości cisza i spokój.

Teoretycznie nie ma potrzeby się dużo uczyć, ale jeśli ktoś nie ma wiedzy, to później to niestety wychodzi. Według mnie możliwości jako takiego rozwoju nie ma. Zresztą bardzo podobnie jest z wykładowcami - niby są, ale jakby ich nie było. Podejście do studentów pozostawia wiele do życzenia, mało czasu poświęcają im czasu i ciężko się z nimi dogadać momentami. Jeśli chodzi o akademik, to dla polskich studentów został jeden Eskulap i Wawrzynek - średnio pokoje wychodzą 400-600 zł w zależności od ilości osób. Reszta akademików jest zarezerwowana dla anglojęzycznych.

Będąc na magisterce miałam dużo powtórek z licencjatu, wiele się rzeczy powieliło. Tego kierunku raczej nie polecam. Uczelnia nie przejmuje się potrzebami studentów. Uciążliwe są nagminne zmiany w planie, przez co student nie może nic zaplanować. Wykładowcy są bardzo różni - jedni idą z duchem czasu i widać, że odświeżają wiedzę nieustannie. Z kolei inni, “starej daty” niekoniecznie. Wybór mieszkań w Poznaniu jest spory, choć do najtańszych to miasto nie należy. Nie wiem jak z akademikami, bo aktualne wynajmuję kawalerkę. Drugi raz uczelni bym nie wybrała. Dla mnie za dużo powtórek i dużo niepotrzebnych przedmiotów.

Studiuję na kierunku lekarskim w AM w Poznaniu dopiero na pierwszym roku, mogę więc jedynie wypowiedzieć się z perspektywy początkującego. Jeśli chodzi o ilość nauki, to spodziewałam się zdecydowanie większego ciśnięcia. Wszyscy zawsze mówią, że na pierwszym roku lekarskiego trzeba się pożegnać z jakimkolwiek życiem prywatnym. Tymczasem w porównaniu do nauki w klasie maturalnej jest chyba tak samo. Nawet mam czas na różne aktywności w czasie wolnym, nie spędzam całych dni nad książkami. Jednak obecnie na wielu przedmiotach bazuje się na tym co się wyniosło z liceum, później może być gorzej. Zajęcia prowadzone są na różnym poziomie – są naprawdę w porządku wykładowcy, jak i tacy, którzy z wiedzą i sposobem prowadzenia zajęć zatrzymali się w poprzednim stuleciu. Za plus uważam super wyposażone pracownie i bibliotekę. Wiele jest kół naukowych, które są idealne dla osób chcących rozwijać zainteresowania w danej dziedzinie. Warto się do nich zapisać najlepiej od początku studiów. Atmosfera na uczelni jest póki co w porządku, ludzie są przyjaźnie do siebie nastawieni, wykładowcy pomocni i raczej nie stawiają na gnębienie czy oblewanie. Cała uczelnia ma dobrą bazę bytową, w porządku akademiki. Nie ma też problemu ze znalezieniem niedrogiego pokoju w pobliżu kampusu. Póki co kierunek spełnia moje oczekiwania i nie żałuję ani kierunku, ani wybranej uczelni. Nie wiadomo jednak, czy za parę lat pod koniec studiów będę mogła potwierdzić obecne odczucia.

Na początku nauki jest bardzo dużo, żeby nie powiedzieć przytłaczająco dużo. Są momenty, że człowiek się zniechęca i zastanawia czy to ma sens. Potem zaczynamy się w tym trochę orientować. Trzeba sobie poukładać jakąś hierarchie wartości. Co jest najważniejsze, jakie pytania się ciągle powtarzają o co możecie potraktować pobieżnie. Przyda Wam się trochę doświadczenia, aby się ta całą wiedza nie przytłoczyć. W mojej ocenie Uczelnia reprezentuje bardzo wysoki poziom. Jest wielu zapaleńców którzy robią wrażenie. Warto dodać że wiele seminariów jest prowadzonych przez lekarzy z wieloletnim doświadczeniem.

UMed w Poznaniu jest moim zdaniem bardzo dobrą uczelnią, choć nie oznacza to że studia są łatwe i proste. Ilość nauki jest dość duża, nawet w porównaniu z innymi uczelniami medycznymi. Wykładowcy władają dużo energii, by przekazać wiedzę w sposób jasny i przyswajalny dla studentów. Widać w nich duże zaangażowanie i pasję do kształcenia. Praktyki jest dość sporo, szczególnie w ostatnich miesiącach. Uczelnia bardzo dobrze przygotowuje do pracy w zawodach medycznych, szczególnie na kierunku lekarskim.