Jeden z tych kierunków, które nie należą do najłatwiejszych. Nauki jest naprawdę dużo, a dodatkowo wiele projektów trzeba wykonywać w domu. Na plus jednak poziom kształcenia i możliwości dla studentów. Świetnie wyposażone laboratoria czy rozbudowana biblioteka pozwalają kształcić się w interesującym kierunku we własnym zakresie. Wszystko to przekłada się na możliwość łatwiejszego zdobywania konkretnej wiedzy i kompetencji. W kwestii atmosfery ze studentami można bardzo łatwo się zintegrować. Wykładowcy w większości nie są jednak pomocni.

dość trudny kierunek tak jak większość kierunków na tej uczelni. Na studiach będzie sporo fizyki, matematyki, geodezji a także wytrzymałość materiałów czy rysunek techniczny. Czeka Was wiele projektów do zaliczenia, a prowadzący zajęcia to nie są żadne słodziaki, jak mogą się do czegoś przyczepić to na pewno się przyczepią. Na tych studiach nie będzie taryfy ulgowe. Pierwsze 3 lata, tak trochę wyjęte z życiorysu. Oczywiście znajdzie się czas na jakąś imprezkę, ale potem znowu nura do nauki. Także przygotujcie się tutaj na harówkę. Czy ogólnie jestem zadowolony to trudno powiedzieć, ale zmęczony na pewno. Najprzyjemniejszą częścią studiów są wakacje, ale jeśli nie macie za dużo egzaminów poprawkowych we wrześniu.

Studiowałam na wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Wybierając tą uczelnię i kierunek sugerowałam się bardzo dobrymi opiniami o uczelni i obiecująco zapowiadającymi się perspektywami na rynku pracy. Wydział mieścił się w pięknym gmachu głównym PW, więc oceniając lokalizację wydziału – nie można narzekać. Pierwszy rok studiów wspominam jako bardzo ciężki. Materiału do nauki było dużo a przedmioty dość trudne. Szczególnie zdezorientowane mogły się czuć osoby, które wcześniej nigdy nie miały styczności z przedmiotami geodezyjnymi (nie wyłączając mnie samej). Wielokrotnie zadawałam sobie wtedy pytanie – „Co ja tu właściwie robię??”. Po samym pierwszym roku jedna z sześciu grup naszego rocznika została rozwiązana, gdyż około 30 studentów nie poradziła sobie z zaliczeniem przedmiotów. Kolejne lata były już przyjemniejsze – w końcu zaczęło mi się rozjaśniać czym właściwie jest szeroko pojęta geodezja oraz elementy jej bliskie (takie jak: kataster, kartografia, teledetekcja). Wszystko zaczęło się układać w całość. Nauki nadal było dużo ale do opanowania. Jeśli chodzi o proporcje kobiet i mężczyzn studiujących na GiKu, to były dość wyrównane. Wykładowcy bardzo różni – niektórzy bardzo życzliwi i pomocni, inni – traktujący siebie jak wyrocznie, u których zaliczenie przedmiotu rządziło się czystym przypadkiem. Na szczęści tych drugich było zdecydowanie mniej. Po każdym roku nauczania, w czasie wakacji odbywały się 2-3 tygodniowe praktyki studenckie, które wiązały się z wyjazdem do ośrodków PW zlokalizowanych np. w górach. Praktyki były czasem, który myślę że każdy dobrze wspomina ze względu na możliwość lepszego zintegrowania się z ludźmi oraz wieczorne imprezki  Jako specjalizację wybrałam kartografię. Niestety mam wiele zastrzeżeń co do programu nauczania na tej specjalności.. Wybierając ją, liczyłam że będę miała dużo zajęć związanych z nowoczesnym oprogramowaniem. Zajęcia takie owszem były, jednak było także dużo przedmiotów nieprzydanych – takich jak teoria kartografii i historia kartografii, które nijak mają się do współczesnych metod pracy. Niestety po zakończeniu studiów czekało mnie rozczarowanie.. Rynek pracy wcale nie okazał się tak perspektywiczny jaki opisywali wykładowcy. Miałam problem przez kilka miesięcy ze znalezieniem czegokolwiek w branży. W końcu gdy znalazłam, zarobki wcale nie należały do konkurencyjnych – szczególnie jak na Warszawę. Zrozumiałam wówczas, że nie posiadając własnej firmy (wyposażonej w specjalistyczny, niezbyt tani sprzęt) ciężko jest tą sytuację zmienić. Dlatego też dużo osób z mojego otoczenia nie pracuje w zawodzie i postanowiła obrać inną ścieżkę kariery. Przyznam szczerze, że drugi raz tego kierunku bym nie wybrała..

Jestem w trakcie studiów na PW. Najbardziej podobają mi się przedmioty typowo techniczne takie jak konstrukcja urządzeń precyzyjnych czy techniki wytwarzania. Nie jest to kierunek dla każdego, ale z pracą na pewno nie będzie problemu. Zawsze byłem ścisły, lubiłem matematykę, fizykę itp. Jeśli też dobrze czujecie się w tych przedmiotach to na pewno odnajdziecie się na mechatronice, tylko trzeba wziąć pod uwagę, że poziom jest z tryliard razy wyższy niż w liceum. Szkoła jest ok, ale czasami burdel w dziekanacie, do tego mogę się przyczepić. I polecam mieszkanie w akademiku, szczególnie fajnie, że można łatwo zdobyć notatki itp i nawet jak zachorujesz to nie musisz do nikogo pisać co było na zajęciach, wystarczy wpaść z piwkiem do sąsiada :)

Wydział Elektryczny wydaje się nieco łatwiejszy niż Elektroniki i Technik Informacyjnych. Świadczy o tym chociażby tak, że studiuje u nas sporo studentów z elektroniki, którzy nie dostali się na kolejny semestr. Elektrotechnika to super kierunek, który prowadzony jest na dosyć wysokim poziomie. Aby utrzymać się na studiach, nie ma zmiłuj – trzeba się uczyć na bieżąco i nie zostawiać wszystkiego na chwilę przed zaliczeniem. Ale ludzie jakoś sobie radzą. Nie wiem, jak jest na wyższych rocznikach, ale po pierwszej sesji na pierwszym roku odpadło zaledwie 5 procent osób. Warto tu wspomnieć, że władze wydziału są dosyć łagodne dla pierwszorocznych. Jeśli na pierwszej sesji nie zaliczy się kilku przedmiotów, można spokojnie pójść na rozmowę dziekana, powiedzieć, że zależy nam na studiach i bez problemu powinien przepuścić na kolejny semestr. Wtedy już jednak trzeba się do kolejnej sesji przyłożyć. Z kolejnymi brakami w indeksie już nie będzie tak łatwo. Generalnie jednak kierunek jest ok dla osób, które faktycznie się w tym widzą. Ja studiuję dziennie, nie mam więc nadmiaru zajęć, można spokojnie znaleźć na tym kierunku czas wolny. Zaoczni mają nieco gorzej, bo zajęcia mają od piątku do niedzieli, a poziom trudności i liczba zajęć jest ta sama. Dlatego zaoczna elektrotechnika jest o rok dłuższa.

Skończyłem w zeszłym roku budowlanke na PW, I stopień. Świetne doświadczenie, ale trzeba się narobić.. oj, dużo.. po byciu prymusem w szkole średniej poszedłem na cwaniaka i trochę mnie rzeczywistość dopadła. Projekt za projektem, kolos za kolosem i zanim zdążysz wszystko ogarnąć to nagle BUM! sesja. i tak co semestr. Ale szybko znalazłem dobrą pracę, więc było warto. Ludzie po PW są szanowani i doceniani na rynku, więc czasem poświęcić nieco życie towarzyskie, opłaca się, na prawdę. Kadra to specjaliści, czasem mają problem w przekazaniu niektórych rzeczy, ale to chyba dlatego, że przeceniają naszą wiedzę, trzeba przywyknąć. Ogólnie polecam.

Jeżeli chodzi o poziom nauczania to w stosunku do innych uczelni jest o wiele wyższy i wymagający. Jak to się mówi nie ma tak że za samo przychodzenie na zajęcia zaliczasz. Jeżeli chodzi o finanse PW ma najwyższe czesne i do tego należy doliczyć poprawki. Najgorszy jest 3 rok bo tam masz dużo projektów do zrobienia które są obszerne i najlepiej chodzić na konsultacje i oddawać na wskazany przez Wykładowcę termin. Do tego masz możliwość, u większości Wykładowców na 1 nieobecność na ćwiczeniach co akurat przy moim aktywnym życiu zawodowym jest dość trudne. Ćwiczenia masz ważne tylko przez 1 rok, więc jak nie uzyskasz zaliczenia egzaminu w sesjach od nowa robisz cały przedmiot. Jak dla mnie najgorszym przedmiotem i najbardziej pochłaniajacym czas była Architektura, tzn robisz projekt np. Kościoła, kładki, kina letniego wraz z wizualizacjami i musisz odbyć bodajże 5 konsultacji co niekiedy nawet nie gwarantuje zaliczeniem ćwiczeń. Wymagające i dla większości studentów kłopotliwe są: mechanika 1 i 2, wytrzymałość materiałów 1 i 2.

Mam doświadczenie z dwoma wydziałami, SiMR oraz WIP oba zostały przeze mnie ukończone na poziomie magisterskim. Kształcenie na SiMR- było szkołą życia, poziom zajęć prezentował pełną paletę trudności. Jednak trudne przedmioty potrafiły ciągnąć się za studentem przez 3-4 lata, często przez sporo zawyżone oczekiwania wykładowców, jednak takich przedmiotów było mało. Dużą część przedmiotów była średnio trudna dla studenta przykładającego się do nauki, mało było przedmiotów zdecydowanie łatwych. Aspekt praktyczny zajęć i to co z nich się wynosi do praktyki inżynierskiej: może 1/3 zajęć, była poświęcona na realne praktyczne kształcenie, cała reszta była zagadnieniami teoretycznymi. Pomimo największą zaletą studiowania na SiMR-ze było to że wydział dostarcza podstawy do dalszego rozwijania się studenta.

Co do samych studiów...polecam. Zwłaszcza jeżeli ktoś jest zdeterminowany aby je ukończyć. Czasami nauka z zajęć na zajęcia nie wystarcza. Poziom nauczania jest stosunkowo wysoki. Zwłaszcza pierwsze dwa lata. Później to już kwestia umiejętności przyswajania wiedzy, która zdobyliśmy na początku studiów. Zdobywanie umiejętności miękkich na PW jest codziennością (praca pod presja czasu, negocjacje z prowadzącymi, meeting deadlines ). Nie każdy jednak ten potencjał zauważa i wykorzystuje.

Mój wydział to Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych. Studia na tym wydziale uważam za trudne. Poziom nauczania jest wysoki, istnieje wiele ciekawych projektów naukowych oraz na wydziale jest sporo kół naukowych. Zajęcia prowadzone są bardzo dobrze, sale w których się odbywają są dobrze wyposażone. Sprzęt laboratoryjny jest sukcesywnie wymieniany zatem nie ma problemu na laboratoriach ze sprzętem. Wykładowcy są zarówno mało przyjaźni oraz uprzejmi, jednak w większości prostudentcy. Organizacje zajęć uważam za średnią, ale to specyfika wydziału(elastyczny plan zajęć). Mamy bibliotekę wydziałową po remoncie. Są świetne pokoje cichej i bez głośnej nauki.

Studia Informatyczne na MiNI PW są moim zdaniem dość wymagające (szczególnie przedmioty matematyczne), ale oferują ciekawe i rzadko w Polsce spotykane specjalizacje z pogranicza matematyki i informatyki (Machine Learning/BigData Analytics). Wydaje mi się, że niewiele kierunków studiów daje lepsze perspektywy na dzisiejszym rynku- zasadniczo większość studentów od 2-3 roku studiów ma nieźle płatną pracę i większym wyzwaniem jest to, żeby po zdobyciu tytułu inżyniera nie uciec natychmiast z uczelni w pracę zawodową na pełen etat rezygnując ze studiów 2-go stopnia.

Studia miałem w trybie eksternistycznym, plus dla PW, że zgodzili się na taki tryb dla studenta pierwszego roku, zdałem na PŚ na makro-kierunek i gdy dostałem we wrześniu pracę to chciałem przejść na ten tryb, tylko PW się zgodziła, akceptując moje wyniki z PŚ - nie musiałem zdawać drugi raz. Studia szły bardzo szybko - wysoki poziom matematyki - duży plus dla uczelni i wykładowców,