Powołanie do życia Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej było ściśle powiązane z odzyskaniem niepodległości i rozwojem sytuacji na polskim Wybrzeżu w roku 1918 i w latach następnych. Uzyskanie, co prawda niewielkiego, bo zaledwie 70-kilometrowego dostępu do morza nałożyło na ówczesne władze obowiązek zadbania o morskie bezpieczeństwo Rzeczypospolitej. Z tą myślą Naczelnik Państwa Józef Piłsudski wydał dekret powołujący z dniem 28 listopada 1918 roku Marynarkę Polską. Należy wyjaśnić, że tym terminem obejmowano wówczas całość floty, zarówno jej komponent wojskowy, jak i cywilny. Gdy uczyniono pierwszy krok natury administracyjnej, wyłoniły się liczne problemy, z których najpoważniejszym było przygotowanie odpowiednich kadr, zdolnych sprostać powyższemu zadaniu. Co prawda szeregi tworzonej od podstaw Polskiej Marynarki Wojennej licznie zasilili oficerowie z flot państw zaborczych, ale był to zaciąg jednorazowy, który należało wzmocnić korpusem oficerskim wychowanym i wykształconym w warunkach niepodległego bytu. Taka próbę podjęto już w roku 1921, kiedy to z dniem 20 marca zapoczątkowały swoją działalność Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów Marynarki Wojennej. Ich zadaniem było przeszkolenie tej części kadry, która z różnych przyczyn, zwłaszcza spowodowanych wojną, nie uzyskała pełnego przygotowania specjalistycznego do służby na okrętach. Niewątpliwie spełniły one swoją misję, ale właściwym rozwiązaniem było dążenie do powołania wojskowej uczelni morskiej w pełnym tego słowa znaczeniu. Takie okoliczności zaistniały w roku 1922, kiedy to minister ds. wojskowych, w związku z demobilizacją, podjął decyzję o uporządkowaniu zagadnień związanych z funkcjonowaniem szkół wojskowych. Efektem owych działań było zorganizowanie Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej z siedzibą w Toruniu, mieście, które w tamtych warunkach jako jedyne dysponowało stosowną bazą i kadrą nauczycielską. Warto zaznaczyć, że była to jedna z najmłodszych szkół wojskowych, ale też wkrótce, dzięki staraniom komendy i kadry nauczającej, stała się jedną z najznamienitszych. W okresie międzywojennym uczelnia wykształciła 224 oficerów na wydziale morskim, 23 oficerów na wydziale technicznym oraz 12 oficerów na wydziale administracyjnym. W dniu 19 października 1928 roku zmieniono dotychczasową nazwę szkoły, tytułując ją Szkołą Podchorążych Marynarki Wojennej, dając tym samym wyraz szacunku dla tradycji szkół wojskowych Królestwa Kongresowego. Druga wojna światowa nie oszczędziła Szkoły i jej absolwentów, którzy podjęli walkę na morzu, ale również w formacjach lądowych. Zapisali piękną kartę chwały oręża polskiego na morzu, zaświadczając i potwierdzając, że uczelnia w sposób najwłaściwszy przygotowała kilka pokoleń oficerów do sprostania najtrudniejszemu z zadań. Idąc śladem myśli wiceadmirała Świrskiego, że Marynarka Wojenna to: "ciągłość, cierpliwość i tradycja", nie zaniechano kształcenia oficerów w warunkach wojny. Już w listopadzie 1939 roku, w brytyjskiej bazie morskiej w Devonport reaktywowano Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej, wykorzystując do tego celu okręt-bazę "Gdynia". Przeniesiona w grudniu 1944 roku do koszar w Okehampton, służyła Polskiej Marynarce Wojennej do czasu jej rozwiązania z dniem 1 grudnia 1946 roku. Druga wojna światowa wiele zmieniła, nie tylko w świadomości, ale również w geografii. Jedną z tych zmian było polskie Wybrzeże, które rozrosło się do ponad 500 kilometrów. Trzeba było widomego znaku i gospodarza, który by owo wybrzeże nie tylko objął w posiadanie, ale również zagospodarował. Taka rola przypadła Marynarce Wojennej, która podobnie jak w roku 1918 stanęła wobec poważnego niedoboru kadr oficerskich. Stąd pierwszoplanowym zadaniem było odtworzenie, a w praktyce zorganizowanie od nowa Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej. Zadanie to zlecono przedwojennemu oficerowi, pierwszemu komendantowi szkoły w latach 1922-1924 komandorowi Adamowi Mohuczemu. To spowodowało, że szkoła organizowana na Oksywiu, u wrót Bałtyku, w formie i treści nawiązywała do swojej poprzedniczki. Rozpoczęła działalność już 18 stycznia 1946 roku i kontynuuje swoją misję nieprzerwanie, aż po chwilę obecną. Trzeba wyraźnie podkreślić, że uczelnia wraz z upływem czasu dojrzewała organizacyjnie i merytorycznie, a wyrazem tego było nadanie jej najpierw statusu szkoły wyższej na prawach akademii, a następnie przekształcenie w Akademię Marynarki Wojennej, z nadaniem pełni praw akademickich. Dziś jest państwową uczelnią wyższą otwartą na potrzeby edukacyjne całego Wybrzeża. Z pietyzmem kultywuje swoje bogate tradycje, zarówno wojskowe jak i naukowe, których zwieńczeniem jest przesłanie zawarte w inskrypcji: "AMOR PATRIE SUPREMA LEX".

Misją Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte jest tworzenie warunków zapewniających bezpieczeństwo Rzeczypospolitej Polskiej na morzu poprzez: szerzenie wszechstronnej wiedzy, prowadzenie badań naukowych, kształcenie i wychowanie podchorążych i studentów cywilnych, a także doskonalenie żołnierzy zawodowych oraz pracowników administracji i gospodarki morskiej. Akademia Marynarki Wojennej deklaruje stałe podnoszenie jakości świadczonych usług edukacyjnych i prowadzonej działalności naukowo-badawczej. Jest to możliwe dzięki sprawnemu zarządzaniu, spełnieniu wymagań normy ISO 9001:2000 oraz postanowień konwencji międzynarodowych, krajowych przepisów prawa i regulacji wewnętrznych. Jednocześnie, jako istotne dla spełnienia wymagań prawnych oraz dbałości o kadrę i studentów AMW deklaruje realizację żywienia kadr poprzez stosowanie wymagań normy ISO 22000:2005. AMW prowadzi certyfikację na zasadach i w pełnej zgodności z wymaganiami PN-EN 45011:2000, którą realizuje Ośrodek Certyfikacji Wyrobów. Właściwy przebieg procesu dydaktycznego i podejmowanych badań naukowych możliwy jest dzięki wdrożeniu i ciągłemu doskonaleniu systemu zarządzania jakością, a w szczególności określeniu odpowiedzialności władz AMW i zaangażowaniu wszystkich pracowników w realizację ustalonych celów strategicznych, do których należą: - pełnienie funkcji jednostki o wyższej użyteczności publicznej oraz czynny udział w kształceniu elit; - wychowanie zawodowe słuchaczy przez rozwój wysokiej etyki zawodowej, dyscypliny i odpowiedzialności; - aktualizacja oferty edukacyjnej, programów i treści nauczania; - rozszerzanie zakresu badań naukowych, w tym związanych z obronnością państwa; - zapewnienie wysokiej jakości procesu certyfikacji i oceny zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby bezpieczeństwa i obronności państwa. Powyższe cele osiągane są dzięki: - pobudzaniu inicjatyw na rzecz doskonalenia jakości kształcenia w AMW; - unowocześnianiu systemu zarządzania uczelnią przez wprowadzenie najnowszych technologii; - stałemu podnoszeniu kwalifikacji i wspieraniu rozwoju naukowego pracowników; - współpracy naukowej i dydaktycznej z wiodącymi ośrodkami naukowymi; - stałej modernizacji bazy naukowej dla dydaktyki i prac badawczych. Mierzalne cele operacyjne ustalane są co roku podczas przeglądu zarządzania. W swojej działalności AMW kieruje się najlepszymi tradycjami akademickimi, a przede wszystkim poszanowaniem godności człowieka i jego praw oraz wolności nauki, kształcenia i tolerancji światopoglądowej, a także poczuciem odpowiedzialności i świadomości praw oraz obowiązków obywatelskich. Prowadzenie tak pojętej polityki nakłada zdecydowanie i nieodwracalnie na kierownictwo AMW konieczność pokazania i udokumentowania zdolności do zaspokojenia oczekiwań Sił Zbrojnych RP, gospodarki narodowej, słuchaczy oraz aspiracji pracowników Akademii. Kierownictwo AMW deklaruje, że dołoży wszelkich starań oraz zapewni środki, aby powyższa polityka jakości była w pełni realizowana. Zobowiązuję się osobiście nadzorować wdrożenie polityki jakości, nakazując, między innymi, przestrzeganie zapisów Księgi Zarządzania Jakością, oraz wspierać swoim autorytetem wszystkie działania podejmowane przez Pełnomocnika Komendanta-Rektora ds. Systemu Zarządzania Jakością na rzecz doskonalenia jakości. Będę monitorował funkcjonowanie systemu jakości, w ramach jego przeglądu prowadzonego przez kierownictwo, sprawdzał niezgodności oraz przeprowadzane działania korygujące i zapobiegawcze.