Wywiad z absolwentem Sorbony(Université Paris Sorbonne)

Anna Gawlicka

Lokalizacja: 75005 Paris, France

• Nazwa uczelni: Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne

• Wydział: Ekonomia

• Pozycja uczelni w rankingu: 36 miejsce

1. Dlaczego wybrała Pani ten kierunek i uczelnię?

Gdy miałam 12 lat, w nagrodę za wygrany konkurs recytatorski poezji i prozy francuskiej, po raz pierwszy pojechałam do Paryża. Zabrzmi to może banalnie, ale gdy zobaczyłam studentów przekraczających mury pięknego budynku Sorbony, oczami wyobraźni ujrzałam siebie za kilka lat. Ta podróż wpłynęła na moje dalsze decyzje edukacyjne. W liceum wybrałam klasę dwujęzyczną z językiem francuskim, uczyłam się go i zdałam dwujęzyczną maturę. Na studiach wybrałam kierunek ekonomiczny, którego jedną ze specjalizacji był handel międzynarodowy. Z nim wiązałam wtedy swoją przyszłość.

2. Jak się Pani studiowało, czy było dużo nauki, jakie przedmioty były najtrudniejsze dla Pani ?

We Francji panuje zupełnie inne podejście do nauczania, do którego musiałam się przyzwyczaić. Aby otrzymywać dobre wyniki w nauce, na niewiele się zdaje nauka „na pamięć”. Na egzaminach sprawdzana jest umiejętność wykorzystania wiedzy, przetworzenia jej i w efekcie przekucia na rozwiązanie danego problemu.

Przez pierwsze miesiące studiów, nieodłącznym dla mnie towarzyszem podręcznika i notatek był słownik francusko-polski. Język znałam dobrze, jednak po raz pierwszy miałam do czynienia z wtedy dla mnie nową, specjalistyczną terminologią. Pamiętam, że przed pierwszym kolokwium bałam się, że nie zrozumiem do końca polecenia i przez to je obleję. Dlatego przygotowywałam się do niego dniami i nocami. Ku zdziwieniu koleżanek, kolegów, ale również mojemu, to ja, początkowo małomówna dziewczyna z Polski, otrzymałam najwyższą na całym roku, maksymalną liczbę punktów.

3. Jak Pani ocenia kadrę akademicką uczelni, czy ma Pani swojego ulubionego wykładowcę ?

Kadra akademicka była na wysokim poziomie. Największy sentyment odczuwam do promotora mojej pracy licencjackiej (tzw. „mémoire”), Léo Dayan. Profesor specjalizuje się w tematyce zrównoważonego rozwoju i jest aktywnie zaangażowany w wielu międzynarodowych organizacjach wspierających spójność społeczną i ochronę środowiska naturalnego. Jego wyjątkowa charyzma i pasja mobilizują nie tylko do nauki ale i do podjęcia działań proekologicznych w codziennym życiu.

4. Czy nie żałuje Pani wyboru kierunku czy dzisiaj wybrała by Pani ten sam kierunek?

Nie żałuję, gdyż zdobyłam bardzo ciekawą i, co ważniejsze, praktyczną wiedzę w wielu dziedzinach. Niemniej jednak, dzisiaj rozważyłabym również bardziej „ścisły” profil studiów. Żyjemy w czasach rewolucji cyfrowej. Doświadczenie zawodowe niejednokrotnie pokazało mi, że wykształcenie techniczne pomaga lepiej zrozumieć podstawy działania nowych technologii.   

5. Czy pracowała Pani na studiach ?

W trakcie roku akademickiego nie pracowałam, ponieważ chciałam poświęcić się nauce. Natomiast od drugiej klasy liceum do końca studiów, pracowałam w każde wakacje. Jako młoda dziewczyna zaczynałam jako kelnerka, a w miarę rozwoju kompetencji pracowałam jako sekretarka i pracownik administracyjny w kilku dużych przedsiębiorstwach i organizacjach państwowych. Finalnie skończyłam na płatnych praktykach w wiodącej globalnej firmie doradztwa biznesowego, gdzie jeszcze w trakcie studiów zostałam zatrudniona na pełen etat na stanowisku analityka.

6. Czy podjęła Pani pracę zgodnie z kierunkiem studiów?

Tak, pracuję jako doradca biznesowy. Moja codzienna praca opiera się na znajomości zagadnień ekonomii, gospodarki i metod zarządzania.  

7. Co by Pani chciała robić w przyszłości. Czy ma Pani to już sprecyzowane ?

Planuję kontynuować karierę w doradztwie biznesowym i rozwijać się jako menadżer, lider i ekspert. Praca w tej branży charakteryzuje się dużą różnorodnością. Obowiązuje w niej system projektowy, w którym każdy projekt, często dla bardzo różnych klientów, stanowi nowe wyzwanie stawiając przez doradcą inny problem.

8. Z jakimi kosztami trzeba się liczyć podczas studiowania?

Studia zagranicą wiążą się z kosztami mieszkania i wyżywienia, które są niewspółmierne do polskich. Szczęśliwie rząd francuski wspiera finansowo studentów, niezależnie od narodowości, i wypłaca im miesięczne subsydia do czynszu za mieszkanie czy akademik. Sama Sorbona jest uczelnią państwową, w której czesne, przynajmniej ówcześnie, nie było wysokie w porównaniu z tzw. „Grandes Ecoles” czy wiodącymi uniwersytetami na przykład w Wielkiej Brytanii.

9. Jak wyglądała rekrutacja? Na ile trudno było się dostać na studia?

Rekrutacja zależała od wyników matury, obszernego kwestionariusza oraz listu motywacyjnego. Na przyjęcie miały więc wpływ zarówno moje wysokie oceny matury dwujęzycznej, którą łatwo można było przełożyć na skalę francuską oraz moja przekonywująca argumentacja w liście. 

10. Jak ocenia Pani środowisko studenckie? 

Budynek, w którym odbywały się wszystkie zajęcia na pierwszym i drugim roku przeznaczony był tylko dla tych roczników. W związku z tym, że wszystkie studenckie wymiany międzynarodowe (takie jak przykładowo program Erasmus) zaczynały się na trzecim roku studiów, pierwsze dwa lata wraz z koleżanką z Polski, byłyśmy jedynymi nie-frankofonkami. Zróżnicowanie kulturowe na uczelni było odzwierciedleniem samego Paryża, miasta wielokulturowego. Uważam, że Francja jest dużo bardziej otwarta na osoby przyjezdne niż Polska. Niemniej jednak, przez pierwsze tygodnie nauki, określana byłam jako „ta blondynka”. Później, po tym jak poznana została moja narodowość, jako „ta Polka”. Minęło wiele miesięcy zanim zostałam po prostu Anną.

11. Opierając się na własnym doświadczeniu zawodowym i edukacyjnym, jaki jest według Pani zawód przyszłości i dlaczego?

W pracy zawodowej ostatnie lata poświęciłam zagadnieniom związanym z logistyką. Stanowi ona obecnie wyzwanie, a zarazem ogromną szansę dla globalnej i lokalnej wymiany handlowej. Znajomość nowych technologii i rozwiązań wspierających ten sektor stanowi bazę merytoryczną dla „logistyka przyszłości”, który moim zdaniem odegra bardzo istotną rolę na przyszłym rynku pracy.